او هم کنار پیکر بی‌سر رسیده است            هم پای عمّه تا لب مقتل دویده است
افتاده روی سینۀ زخـمی‌تـرین شهید            از زخم سنگ و تیغ و عصا بوسه چیده است

او هم هزار و نهصد و پنجاه کینه را            در عمق زخم‌های گل چیده دیده است
پیغام کـشته بین دو دریا به شیعه را            از لابلای حـنجـر پاره شـنـیده است
از کربلا به کوفه و از کوفه تا به شام            کلّ مسیر، اشک نگاهش چکیده است
هر قطره آب خورده عمو را صدا زده            لطمه‌زنان روضۀ دست بُـریده است
بازار رفـته است به او حق دهید که            مثل تمام فـاطـمه‌ها قـد خـمیـده است
از نسبت کـنـیزیِ موسـرخِ بزم شام            هر صبح و شام رنج زیادی کشیده است
خوابی اگر رسیده به چشمان خیس او            با خوابِ تیرِ حرمله از جا پریده است
مرگـش فـرا رسیده ولی او حـقـیقـتاً            در کـربـلا مـیانۀ مقـتل شهـیده است